حجاب اسلامی، نماد بردگی زن در سده‌ی بیست و یکم است. بیهوده نیست که اسلامگرایان آن را به پرچم معنوی خود تبدیل کرده‌اند. ساده‌انگاری است اگر تصور کنیم که موضوع فقط بر سر حق انتخاب برای استفاده از تکه پارچه‌ای است. در پس این تکه پارچه، یک ایدئولوژی مردسالارانه‌ی واپسگرا نهفته است و درکی بیمارگونه از زن به عنوان موجودی خطرناک که کارش صرفا اغوای مردان است. آبشخور این بینش در دینی به غایت واپسمانده و ارتجاعی است که الگوی تحقق یافته‌ی آن را در جامعه‌ی امروز ایران می‌بینیم.
در اسلام زن برده و بنده‌ی مرد است و مرد برده و بنده‌ی الله. اسلام با بنده کردن انسان‌ها، خرد و آزادی تفکر را از آنان سلب کرده و جایش ایمان متحجرانه را نشانده است. اگر در نظر داشته باشیم که انسانیت انسان اساسا به خرد و آزادی تفکر اوست، باید نتیجه گرفت که اسلام، انسان را از انسانیت‌اش تهی می‌کند. این امر در مورد زنان مسلمان مضاعف است. چون آنان بنده و برده‌ی بندگان و بردگان دیگری به نام مردان مسلمان هستند!
شهاب شباهنگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر