گزین‌سخن‌هایی درباره حماقت

ـ 

 ـ آدمی هرگز نباید در زندگی حماقت واحدی را دوبار مرتکب شود، چون حماقت‌های بیشمار دیگری وجود دارد. (برتراند راسل).

ـ به حماقت خود پی بردن دردآور است، ولی احمقانه نیست. (اولیور هاسن‌کامپ).

ـ همگان افکار احمقانه دارند، ولی فرزانه کسی است که آنها را بر زبان نمی‌آورد. (ویلهلم بوش).

ـ اگر پنجاه میلیون نفر هم بر سخن احمقانه‌ای پافشاری کنند، باز آن سخن احمقانه است. (آناتول فرانس).

ـ یکدندگی، انرژی احمق‌هاست. (ژان پل سارتر).

 ـ هر حماقتی سرانجام یک نفر را می‌یابد تا آن را مرتکب شود. (تنسی ویلیامز).

ـ هرگز به حماقت دیگران نخند، چون بهترین فرصت برای توست. (وینستون چرچیل).

ـ بزرگ‌ترین قدرت ابلهان در این است که از ارتکاب حماقت بیم ندارند. (ژان کوکتو).

ـ عذاب‌آورترین چیز در دنیا این است که احمق‌ها کاملا مطمئن و هوشمندان پر از تردید هستند. (برتراند راسل).

ـ حماقت عجیب‌ترین بیماری‌ است. خود بیمار هرگز از آن رنج نمی‌برد، ولی اطرافیان رنج می‌برند. (پاول آنری اسپاک).

ـ آدم احمق همیشه یکی احمق‌تر از خودش را می‌یابد که او را تحسین کند. (نیکلاس بوآلو).

ـ حماقت مانند دایره است؛ هیچکس نمی‌داند آغاز و پایان آن کجاست. (ارنست فرستل).

ـ آدم‌های زیادی با تربیت هستند و با دهان پر حرف نمی‌زنند؛ ولی هیچکس به آنان نیاموخته که با کله‌ی خالی حرف نزنند. (اورسن ولز).

ـ مزیت آدم باهوش این است که می‌تواند گاهی خود را به حماقت بزند. ولی عکس آن دشوارتر است. (کورت توخولسکی).

ـ برای جدی بودن، حماقت کافی‌ست؛ در حالی که برای نشاط ، شعور بزرگی لازم است. (ویلیام شکسپیر).

ـ در برابر حماقتی که مد روز شده است، هیچ ذکاوتی کارساز نیست. (تئودور فونتانه).

ـ دو چیز بی‌نهایت است: کیهان و حماقت بشری. البته در مورد اولی هنوز کاملا مطمئن نیستم. (آلبرت اینشتین).

ـ هر اشتباهی احمقانه به نظر می‌رسد، به شرطی که دیگران آن را مرتکب شده باشند. (گئورک کریستف لیشتن‌برگ).

ـ هر کس کله‌اش پر از کاه باشد، طبعا از جرقه حقیقت می‌ترسد. ( یوپ مولر).

ـ آدم احمق هم گاهی افکار عاقلانه‌ای دارد؛ فقط خودش متوجه آنها نمی‌شود. (دنی کی).

ـ همیشه خود را احمق‌تر از دیگران فرض کن، ولی چنین نباش. (ژان کوکتو).

ـ اگر یک خرده‌فروش در مغازه‌ی کوچک خود آنقدر حماقت مرتکب می‌شد که دولتمردان و ژنرال‌ها در مغازه‌های بزرگ خود مرتکب می‌شوند، حداکثر در عرض چهار هفته ورشکست می‌شد. (اریش کستنر).

ـ کسی که حقیقت را نمی‌داند احمق است. اما کسی که حقیقت را دروغ وانمود می‌کند تبهکار است. (برتولد برشت).

ـ اگر تهی‌مغزی از سردرد جلوگیری می‌کرد، تولیدکنندگان آسپیرین ورشکست می‌شدند. (گابریل لاوب).

ـ برای آدمی بسیار دشوار است افرادی را احمق بداند که او را ستایش می‌کنند. (ماری فون ابنر اشن‌باخ).

ـ هر جوان احمقی می‌تواند سوسکی را زیر پا له کند. ولی همه‌ی پروفسورهای جهان هم نمی‌توانند یک سوسک بسازند. (آرتور شوپنهاور).

ـ سالخوردگی مزیت بزرگی دارد و آن اینست که گوش‌های آدم سنگین می‌شود و دیگر سخنان احمقانه‌ی اطرافیان را نمی‌شنود. (جورج برنارد شاو).

ـ وقتی ایده‌ای وارد کله‌ی پوکی می‌شود، فورا همه جا را اشغال می‌کند؛ چون در آن کله ایده‌ی دیگری وجود ندارد که جا را برایش تنگ کند. (شارل لویی د مونتسکیو).

ـ حماقت، غلبه‌ناپذیرترین قدرت روی زمین است. (آنسلم فویرباخ).

ـ حماقت یکی از امتیازهای انحصاری انسان است. در طبیعت چنین چیزی یافت نمی‌شود. (زیگیسموند فون رادکی).

ـ یک زن باهوش میلیون‌ها دشمن دارد: همه‌ی مردان احمق. (ماری فون ابنر اشن‌باخ).

ـ استدلال‌هایی که ما با آنها رفتارمان را توجیه می‌کنیم، معمولا از خود رفتارهایمان احمقانه‌ترند. (نیکولاس گومز داویلا).

ـ حتی روح‌های بزرگ نیز همین یک وجب تجربه را دارند و فراسوی آن تفکراتشان به پایان می‌رسد و فضای تهی بیکران و حماقتشان آغاز می‌شود. (فریدریش نیچه).

ـ احمقانه اینست که آدمی احمق است؛ و احمقانه‌تر اینکه حاضر نیست این واقعیت را بپذیرد؛ و احمقانه‌ترین اینکه خود من هم یک آدم هستم. (فیلیپ روزنتال).

ـ هیچ چیز احمقانه‌تر از آن نیست که حماقت را دست‌کم بگیریم. (نیکولاس گومز داویلا).

ـ حماقت بر عکس طاعون یک بیماری نیست، چون هیچ امیدی به ریشه‌کن کردن آن وجود ندارد. (نوربرت وینر).

ـ اکثریت احمق‌ها غلبه‌ناپذیر و برای ابد تضمین شده است. ولی وحشت استبداد آنان را ناپیگیری خودشان تعدیل کرده است. (آلبرت اینشتین).

ـ برای ملتی که جرئت می‌کند از فهم خود استفاده کند، دمکراسی بهترین نوع حکومت است و برای ملتی که تحمیق شده، بدترین نوع حکومت. (آندریاس تنسر).

برگردان: شهاب شباهنگ