نام برخی از ستارگان عالم سینما با یکی از نقش‌هایی که در زندگی آفریده‌اند، بطرز شگفت‌انگیزی در هم گره خورده و عجین شده است. برای نمونه، قهرمانی چون «ال سید» بی‌درنگ نام چارلتون هستون را به ذهن متبادر می‌کند، یا شخصیتی چون «لورنس عربستان» از نقش‌آفرینی پیتر اوتول تفکیک‌ناپذیر است. «اسپارتاکوس» هم شخصیتی تاریخی است که فورا نام کرک داگلاس را در اذهان زنده می‌کند.
بی‌تردید یکی از تراژیک‌ترین و اثرگذارترین صحنه‌های مرگ در عالم سینما، در فیلم اسپارتاکوس، شاهکار استنلی کوبریک به تصویر کشیده شده است، در جایی که در صحنه‌های پایانی فیلم، اسپارتاکوس (کرک داگلاس) را به جنگ تن به تن با دوستش آنتونیوس (تونی کرتیس) وادار می‌کنند. مرگ برای هر دو محتوم است، ولی قرار است کسی را که پیروز این نبرد تن به تن است به صلیب بکشند، یعنی مرگی به مراتب طولانی‌تر و دردناک‌تر در انتظار برنده است. دو دوست و همرزم که راهی سخت و طولانی را مشترکا در نبرد علیه برده‌داری پیموده‌اند، اینک ناچارند رویاروی هم قرار گیرند و هر یک به خاطر مهری که به دیگری دارد می‌خواهد او را بکشد تا او را از عذاب مرگ دردناک بر صلیب نجات دهد، و این رویدادی به‌غایت تراژیک است.
دیالوگ‌های این صحنه نافذ و تاثیرگذار و تکان‌دهنده است. اسپارتاکوس از آنتونیوس می‌خواهد که مقاومت نکند تا زودتر کشته شود و به او می‌گوید: گاردت را پایین بگیر، این آخرین دستور من به توست. اما آنتونیوس سرپیچی می‌کند و نمی‌پذیرد. نبرد آغاز می‌شود و اسپارتاکوس به آنتونیوس می‌گوید: نمی‌گذارم زنده بمانی و رنج صلیب را تحمل کنی! فرجام نبرد بزودی آشکار می‌شود: قدرت بدنی اسپارتاکوس بر آنتونیوس می‌چربد و پیش از فروکردن شمشیر در پهلوی همرزمش، از او طلب بخشش می‌کند. واپسین جمله‌ای که آنتونیوس پیش از مرگ ادا می‌کند این است: تو را دوست دارم مانند پسری که پدرش را دوست دارد. و اسپارتاکوس پاسخ می‌دهد: تو را مانند پسرم دوست دارم که هرگز او را نخواهم دید.
کرک داگلاس، اسپارتاکوس عالم سینما، در تاریخ ۹ دسامبر ۲۰۱۶ صد ساله می‌شود. دوستداران این غول هنر هفتم، برایش تندرستی و عمری طولانی‌تر آرزو می‌کنند!
شهاب شباهنگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر