حکومت برآمده از «انقلاب اسلامی» با دبدبه و کبکبه‌ی فراوان، سه شعار بر پرچم خود حک کرده بود: استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی!
«آزادی» که خیلی زود با کشتار و سرکوب همه‌ی آزادیخواهان و دگراندیشان به مسلخ برده شد و استبدادی سیاه و مخوف همه جا را فراگرفت.
«جمهوریت» نظام هم که در پای «ولایت» آن قربانی شد و ریاست‌جمهوری به یک مقام تشریفاتی و فاقد قدرت فروکاست که مانند عروسکی خیمه‌شب‌بازی اراده‌ای از خود ندارد و عده‌ای از «پشت صحنه» او را به حرکت درمی‌آورند تا هر چهار سال یکبار در نمایشی فریبنده از توده‌های مردم ماشین رای‌گیری بسازند.
و اما مانده بود «استقلال» که به‌رغم وابستگی‌های اقتصادی و نظامی شدید به خارج، این رژیم دست‌کم به بعد سیاسی آن خیلی می‌نازید، ولی اکنون با سپردن پایگاه نظامی همدان به دولت روسیه برای پروازهای نظامی و بمباران دیگر کشورها ـ یعنی اقدامی که در تاریخ معاصر ایران پس از جنگ جهانی دوم بی‌سابقه بوده است ـ عملا میخ تابوت آن هم کوبیده شده است.
به راستی از شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» چه مانده است؟ نه استقلال مانده، نه آزادی و نه جمهوری؛ تنها چیزی که مانده «اسلامی» است! به دیگر سخن، این رژیم اگر چه استقلال‌شکن، آزادی‌کش و جمهوری‌ستیز است، ولی نمی‌توان انکار کرد که کاملا اسلامی است!
شهاب شباهنگ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر